گفتم : مرا دوست نداری گفتم : مرا دوست نداری گله ای نیست.

سلام مــاه مــن !

ديشب دلتنگ شدم و رفتم سراغ آسمان اما هر چه گشتم اثري از ماه نبود که نبود …!

گفتم بيايم سراغ ِ خودت ..

احوال مهتابيت چطور است ؟!

چه خبــر از تمام خوبي هايت و تمام بدي هاي مــن ؟!

چه خبــر از تمام صبــرهايت در برابر تمام ناملايمت هاي مــن ؟!

چه خبر از تمام آن ستاره هايي که بي من شمردي و من بي تو ؟!

چقدر نيامده انتظار خبــر دارم ؟!

چه کنم دلم بــراي تمــام مهــرباني هايت لک زده است !

راستي ، باز هم آســمان دلت ابري است يا ….؟!

مي دانم ، تحملم مشکل است …. اما خُب چه کنم؟!

يک وقت خســته نشوي و بــروي مــاه ديگري شود …. هيچ کس به اندازه مــن نمي تواند آســـمانت باشد !

تو فقط ماه من بمون و باش !

ماه من !

مراقب خاطراتمان ، روزهاي با هم بودنمان .. خلاصه کنم بهونه موندنم مراقب خودمون باش !

چقدر سخته که بغض داشته باشي ، اما نخواي کسي بفهمه

چقدر سخته که عزيزترين کست ازت بخواد فراموشش کني ...

چقدر سخته که روز تولدت ، همه بهت تبريک بگن ، جز اوني که فکر مي کني به

 خاطرش زنده اي ...

چقدر سخته که غرورت رو به خاطر يه نفر بشکني ، بعد بفهمي دوستت نداره ...

چقدر سخته وقتي تو زندان عاشقي گرفتار شدي و ازت پرسيدن جرمت چيه؟؟؟ بگي : عشق ...

چقدر سخته وقتي كسي كه دلت رو اسير كرده جواب نگاه عاشقانه تو رو نده ...

چقدر سخته وقتي عاشق كسي باشي كه از عشق چيزي نمي دونه ...

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ ديگري ببيني و هزار بار تو خودت بشکني و اون

 وقت آروم زير لب بگي : گل من باغچه نو مبارک

چقدر سخته تو چشماي كسي كه تمام عشقت رو ازت گرفته و به جاش يه زخم

 هميشگي رو به قلبت هديه داده ، زل بزني و به جاي اينكه لبريز كينه و نفرت بشي

 حس كني كه هنوز دوستش داري

چقدر سخته تو خيالت ساعتها باهاش حرف بزني اما وقتي ديديش هيچ چيز جز سلام

 نتوني بگي ...

چقدر سخته وقتي پشتت بهشه ، دونه هاي اشك گونه هاتو خيس كنه اما مجبور باشي

 بخندي تا نفهمه هنوز دوسش داري ...

يکي را دوست ميدارم

يکي را دوست ميدارم ولي او باور ندارد

يکي را دوست ميدارم همان کسي که شب و روز به يادش هستم و لحظات سرد زندگي

را با گرماي عشق اوميگذرانم

کسي را دوست ميدارم که ميدانم هيچگاه به او نخواهم رسيد و هيچگاه نميتوانم

دستانش را بفشارم

يکي را دوست ميدارم ، بيشتر از هر کسي ،همان کسي که مرا اسير قلبش کرد

يکي را دوست ميدارم ، که ميدانم او ديگربرايم يکي نيست ، او برايم يک دنياست

يکي را براي هميشه دوست ميدارم ، کسي که هرگز باور نکرد عشق مرا

کسي که هرگز اشکهايم را نديد و نديد که چگونه از غم دوري و دلتنگي اش پريشانم

يکي را تا ابد دوست ميدارم ، کسي که هيچگاه درد دلم را نفهميد و ندانست که او دراين

دنيا تنها کسي است که در قلبم نشسته است

يکي را در قلب خويش عاشقانه دوست ميدارم ،کسي که نگاه عاشقانه مرا نديد و

لحظه اي که به او لبخند زدم نگاهش به سوي ديگري بود

آري يکي را از ته دل صادقانه دوست ميدارم ،کسي که لحظه اي به پشت سرش نگاه

نکرد که من چگونه عاشقانه به دنبال او ميروم

کسي را دوست ميدارم که براي من بهترين است ،از بي وفايي هايش که بگذرم براي

من عزيزترين است

يکي را دوست ميدارم ولي او هرگز اين دوست داشتن را باور نکرد

نميداند که چقدر دوستش دارم ، نمي فهمد که او تمام زندگي ام است

يکي را با همين قلب شکسته ام ، با تمام احساساتم ، بي بهانه دوست ميدارم

کسي که با وجود اينکه قلبم را شکست اما هنوز هم در اين قلب شکسته ام جا دارد

يکي را بيشتر از همه کس دوست ميدارم ، کسي که حتي مرا کمتر از هر کسي نيز

دوست نميدارد

يکي را دوست ميدارم ...

با اينکه اين دوست داشتن ديوانگيست اما .....

من ديوانه تنها او را دوست ميدارم

دلم تنگ است، نميدانم ز تنهايي پناه آرم كدامين  سو

پريشان حالم و بي تاب مي گريم و قلبم بي امان محتاج مهر توست .

نميداني چه غمگين رهسپار لحظه هاي بي قرارم من به دنبال تو همچون كودكي هستم ومعصومانه مي جويم پناه شانه هايت را كه شايد اندكي آرام گيرد دل.

دلم تنگ است وتنهايي به لب مي آورد جانم بيا تا با تو گويم از هياهوي غريب دل كه بي پروا تلنگر ميزند بر من و مي گويد به من نزديك نزديكي به دنبال تو ميگردم ، به سويت پيش مي آيم ، چه شيرين است پر از احساس يك خوشبختي نابم

هنوز هم عاشقانه‌هايم را عاشقانه براي تو مي‌نويسم
هنوز هم در ازدحام اين همه بي تو بودن از با تو بودن حرف مي‌زنم..
هنوز هم باور دارم عشق ما جاودانه است..


اين روزها ديگر پشت پنجره مي‌نشينم و به استقبال باران مي‌روم.
مي‌دانم پائيز، هنوز هم شورانگيز است..
مي‌دانم  يکي از همين روزها کسي که نبض زندگي من است،
کسي که جز تو نيست بازمي‌گردد..

مي‌دانم تمام مي‌شود و ما رها مي‌شويم؛ پس بگذار بخوانم:
اولين عشق من و آخرين عشق من تويي
نرو، منو تنها نذار که سرنوشت من تويي..


..

ای که میپرسی نشان عشق چیست عشق چیزی جز ظهور مهر نیست


عشق یعنی مهر بی چون و چرا عشق یعنی کوشش بی ادعا


عشق یعنی مهر بی اما اگر عشق یعنی رفتن با پای سر


عشق یعنی دشت گلکاری شده در کویری چشممه ای جاری شده


عشق یعنی سوختن و ساختن عشق یعنی زندگی را باختن


عشق یعنی زندگی را بندگی عشق یعنی بندگی آزادگی


عشق یعنی بنده فرمان شدن عشق یعنی تا ابد رسوا شدن


عشق یعنی سر به در آویختن عشق یعنی اشک حسرت ریختن


عشق یعنی مبتلا گشتن به درد عشق یعنی عقل را کردی تو طرد


عشق یعنی گم شدن در کوی دوست عشق یعنی هر چه در دل آرزوست


عشق یعنی یک تیمم یک نماز عشق یعنی عالم راز و نیاز


عشق یعنی شب نخفتن تا سحر عشق یعنی سجده ها با چشم تر


عشق یعنی لحظه های ناب ناب عشق یعنی لحظه های التهاب


عشق یعنی دیده بر در دوختن عشق یعنی از فراقش سوختن


عشق یعنی سر سجود و دل سجود هر دم ذکر معشوق از عمق وجود


عشق یعنی لحظه های ناب دعا التماس دیدن رخسار یار


عشق یعنی انتظار و انتظار عشق یعنی هر چه بینی عکس یار

وقتی چیکه چیکه اشکات روی گونت می ریزه….. وقتی می گردی اونی رو پیدا کنی که می خوای … بعد یه لحظه خودتم گم می کنی وقتی می خوای بخندی اما اشک امانتو بریده .… وقتی می خوای گریه کنی اما غرور بهت اجازه نمی ده .…اونوقته که تازه می فهمی بغضت داره داغونت می کنه….. اونوقته که می فهمی کسانی رو کم داری … اونوقته که می فهمی هر کسی رو رها کردن راحت نیست ….. آره خودتم اینو خوب میدونی که اگه صداقت رو قبول نکنی خدا بهت پشت می کنه…… وقتی نمی دونی برای آروم شدنت باید چیکار کنی ….. وقتی هنوز تو لحظه هات صدای نفس های جاری ….. اون زمان که اشک از چشمات حلقه حلقه پایین میاد ؛ اون زمان که دل اشک هم شکسته ؛ مثه دل تو !!! آروم که چشاتو ببندی ؟ می بینی همون گوشه ی متروکه ی ذهنت که رهام کردی به امید خدا و خودت راه افتادی تا به آسمون برسی …. خودت راه افتادی تا سفر رو به پایان برسونی…. بدوون ؟ ...بدون پاهای ؟.... اما بین سفر احساس کردی که یه چیزی کم داری … برگشتی که ؟ با خودت ببری !!! ؛ حالا … حالا … اون دیگه نیست … اون دیگه وجود نداره.. دیگه حرفی ندارم ….ميدونی ، گاهی اوقات ، توی بعضی شرايط ، يه بُغض سنگين راه گلومو می بنده ...

تو اون لحظه دلم ميخواد منفجر بشم ... آره ، منفجر بشم و مشکلاتم رو به همه بگم ، بگم که دارم چه دردی رو تحمل ميکنم و روحم زير اين فشار داره داغون ميشه ..........

اما ميدونی ، همون موقع به خودم ميگم  : که چی؟ برای چی بايد مشکلاتم رو به ديگران بگم ؟؟؟؟ ... بگم که چشماشون پُر از اشک بشه و دلشون برام بسوزه و بگن :”آخی ... بيچاره چه دردی رو داره تحمل ميکنه !!!!!!!! نه ...هرگز ! اين دلسوزيا .. اين ترحم ها ، حالمو بهم ميزنه ! برای همين تا حالا تحمل کردم و دم نزدم ،.... ميدونم تو هم مثل منی  ...ولی ، ميدونی تفاوت من و تو چيه؟؟؟!! اينه که تو وقتی اون بُغض تا گلوت مياد و ميخواد بترکه ، تو اين اجازه رو بهش نميدی ، آره ، تو اين اراده رو داری که اجازه ندی اين بُغض بترکه...ولی من ، من اين اراده رو ندارم ، من اجازه ميدم بُغضم بترکه و اشکام بريزه رو گونه هام ... به خيال خودم آروم ميشم ، اما انگار بدتر ميشه !! ...

برای همينه که حالا سعی ميکنم گريه هم نکنم ، بشم يه سنگ که به هيچی توجه نداره ، يعنی توی اين دوره زمونه بايد يه سنگ بود تا باقی موند ، يه سنگ خارا ....

اما ، فکر که ميکنم ، ميبينم حتی سنگ بودن هم ارادهء قوی می خواد!!!!!!!

دل سوختن؟ رسم عاشقی اين نيست که تک و تنها بسوزی و ديگر نمانی، ... کاش می دانستيم که زودتر از ما، عشق ماست که برای دوری ما می سوزد و می سازد... کاش می فهميديم که قدر بودن، قدر عاشقی، قدر عشق چيست و چقدر است، کاش بيراه نمی رفتيم و می مانديم چون روز اول، عاشق، عاشق، ...

بازی با کلمات قشنگ است، بازيگری حرفه ای می خواهد، اما، قسم ، که حقيقت عشق، وجود هرگونه بازی و بازيسازی را بی نياز از دروغ و نيرنگ می سازد... 
 نمی دانم! بلد نيستم! من نمی دانم دل سوختن برای چيست؟ مرا سوختنی نباشد جز برای عشقم، برای او، برای بودن با او و دور ماندن از او، می سوزم، آری، اما نه به درد اين بازيگر قهار و خوشرنگ زندگی، نه به سختی و دل تنگی نمادين اين دنيای پوشالي...

آری می سوزم، از درد دور بودن و عاشقی، از غم اشک و سردی، می سوزم، اما نمی دانم چرا؟ ... خودی برايم ديگر نمانده است، نمی خواهم، خودی را که ز عشقم دور می سازد نمی خواهم، می سوزانمش، آری، می سوزانمش هر دل و هر نگاهی که مرا دور سازد از عشقم،

و می بوسم، می بويم، می جويم دلی را، دستی را، سخنی را، نگاهی را، هر نسيم و بادی را که وجودم را به او و عشقم نزديک سازد،

من بنده عشقم، بنده عاشقی...

سلام عشقم  مثل همیشه خیلی دلتنگتم اینو نوشتم واسه تشکر ازهمه کارایی که واسم کردی میکنی متشکرم

برای همه وقت هایی که مرا به خنده واداشتی.

برای همه وقت هایی که به حرف هایم گوش دادی.

برای همه وقت هایی که به من جرات و شهامت دادی.

برای همه وقت هایی که با من شریک شدی.

برای همه وقت هایی که خواستی در کنارم باشی.

برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی.

برای همه وقت هایی که مرا تحسین کردی.

 برای همه وقت هایی که باعث راحتی و آسایش من بودی.

برای همه وقت هایی که گفتی "دوستت دارم"

برای همه وقت هایی که در فکر من بودی.

برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی.

برای همه وقت هایی که به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی.

برای همه وقت هایی که دلتنگم بودی.

برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی.

برای همه وقت هایی که در چشمانم نگریستی و صدای قلبم را شنیدی.

به خاطر همه ی این ها هیچ وقت فراموش نکن که :

لبخند من به تو یعنی " عاشقانه دوستت می دارم "

همیشه برای گوش دادن به حرفهایت آمادگی دارم.

همیشه پشتیبانت هستم.

من مثل کتابی گشوده برایت خواهم بود.

فقط کافی است چیزی از من بخواهی ,
بلافاصله از آن تو خواهد شد.

می خواهم اوقاتم را در کنار تو باشم.

من کاملا به تو اطمینان دارم و تو امین من هستی.
  
در دنیا تو از هرکسی برایم مهم تر هستی.

همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم چه نیاورم.

همین الان در فکر تو هستم.

تو همیشه برای من شادی می آوری به خصوص وقتی که لبخند بر لب داری.

من همیشه برای تو اینجا هستم و دلم برای تو تنگ است.

هر وقت که احتیاج به درد دل داشتی روی من حساب کن.

من هنوز در چشمانت گم شده هستم.

تو در تمام ضربان های قلبم حضور داری.
 

تو بخواب نازنینم ….
به جان تمام دلواپسی هایم قسم،
که لحظه ای دیده بر هم ننهم
و نگهبان تمام غزل های بر باد رفته باشم
قول می دهم یک مو نیز از سر قاصدک رویاهایت کم نشود ،
تو بخواب نازنینم ….شب به خیر

گفتی که به احترام دل باران باش...باران شدم و به روی گل باریدم

گفتی که ببوس روی نیلوفر را...از عشق تو گونه های او بوسیدم

گفتی که ستاره شو دلی روشن کن...من همچو گل ستاره ها تابیدم

گفتی که برای باغ دل پیچک باش...بر یاسمن نگاه تو پیچیدم

گفتی که برای لحظه ای دریا شو...دریا شدم و ترا به ساحل دیدم

گفتی که بیا و لحظه ای مجنون باش...مجنون شدم و ز دوریت نالیدم

گفتی که شکوفه کن به فصل پاییز...گل دادم و با ترنمت روییدم

گفتی که بیا و از وفایت بگذر...از لهجه ی بی وفاییت رنجیدم

گفتم که بهانه ات برایم کافیست...معنای لطیف عشق را فهمیدم 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
بی وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟
نوش دارویی بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این را تو زودتر خواستی حالا چرا؟
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توأم فردا چرا؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده‌ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
وه که این عمرهای کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان، پریشان می‌کند
درشگفتم من نمی‌پاشد زهم دنیا چرا؟
شهریارا بی حبیب خود نمی‌کردی سفر
راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا؟
بی مونس و تنها چرا؟ تنها چرا؟ حالا چرا؟؟
 

شونه‌هات پناهی امنه واسه وقت بی قراری
می‌زارم سر روی شونه‌ات سیل اشکم می‌شه جاری
غرق می‌شم تو بی کرانت مثل ماهی توی دریا
نکنه یه روز بیاد که بمونه از تو یه رویا
سبز سبزی مثل جنگل، اما من پاییز و زردم
توی وسعت حضورت من همون مثال برگم
یه کویر خشک و سردم تو تن زمین اسیرم
تویی آسمون آبی تو نباشی من میمیرم
به سخاوت یه ابری منم بغل یه بارون
که بباری رو تن من رو تنی خسته و داغون
تو مثل بادبادک من که یه روز رفت پیش ابرا
بی خبر رفتی و خواستی بمونم تنهای تنها
تو از آن وقتی که رفتی آشیونم سوت و کوره
این دل بهونه گیرم تنها با تنهایی جوره
تو از اون وقتی که رفتی آسمونم تیر و تاره
ابر ماتم زده انگار واسه من می‌خواد بباره
رفتنت بهونه داده دست اون بغض گلوگیر
بی هوا می‌شکنه اما با من و همیشه درگیر
با نبودنت عزیزم پیچک های باغچه خشکید
پشتمون شکست و خم شد توی خاک باغچه پیچید
 

تا شقایق یا هر گل دیگه هست زندگی باید کرد
 
نمیدونم از کجا باید شروع کنم ولی اینجوری میگم اینو یکی بهم گفت
 
خیلی جالبه عشق ها هر كدوم شبیه یک گل میمونند بعضی ها شبيه شقایق تا که از عشقش جدا می کنی پر پر میشن
 
بعضی ها هم میشن گل رز تا بهشون نزدیک میشی زخمیت می کنن و یه یادگاری تلخ برات میزارن
 
بعضی گلها هم مثل نیلوفر برای رسیدن بهش تلاش میکنی سرانجام وقتی میرسی بهش میبینی تو مرداب داری غرق میشی و کاری ازت بر نمیاد
 
نمیدونم چی می خوام بگم ولی امشب بازم دارم بارونی میشم
 
روزهاست که از رفتنت میگذرد و من منتظر که یک روز برگردی ولی نه برای اینکه با من باشی نه فقط می خوام ازت گله کنم می خواهم بپرسم چرا

و را به اندازه ی تمام روزهایی که در آن نمی زیستم
دوست می دارم
تو را به اندازه ی تمام گلها دوست می دارم
تو را به اندازه ی تمام کسانی که دوست نمی دارم
دوست می دارم.
تو را به اندازه ی تمام نفس هایی که تاکنون کشیده ام
دوست می دارم
تو را به اندازه ی همه ی عاشقان
دوست می دارم.
تو را برای دوست داشتن
دوست می دارم